Houdt het ooit op?

Herken jij dit? Dagen die te kort zijn om alles te doen wat je zou willen? En tegelijkertijd eigenlijk te lang voor de hoeveelheid energie waarmee je aan de dag begonnen bent? De terugkerende regelzaken, afspraken bij de fysiotherapeut, de logopedist, meerdere artsen en allerlei hoognodige telefoontjes dringen steeds weer voor. Ze lijken continu opnieuw vooraan in rij te staan, terwijl koffie met een vriendin opnieuw achteraan in de rij moet aansluiten. Daar wacht ze keurig achter kind 1 en 3 helpen met huiswerk, de wekelijkse boodschappen, de was en niet te vergeten die al te vaak uitgestelde date met je partner. Het is dringen… als je zorgt voor een zorgintensief kind.

Een to-do-lijst kan fijn zijn. Heel fijn zelfs! Het maakt inzichtelijk wat er nog moet gebeuren en op een productieve dag laten gezette vinkjes zien dat je lekker bezig bent. Maar wat als de to-do-lijst aangroeit met iedere actie die je afgestreept hebt? Immers, een bezoek aan een therapeut of dokter resulteert vaak in nieuwe oefeningen voor thuis, adviezen om op te volgen en ga zo maar door. In gesprekken met moeders, en soms ook vaders, van kinderen die nog steeds veel hulp nodig hebben bij allerlei dagelijkse activiteiten hoor ik het regelmatig terugkomen, maar ook heel vaak niet. Niet iedereen vind het namelijk even makkelijk om ‘nee’ te zeggen of om aandacht te vragen voor de complexe puzzel van adviezen, afspraken en aandachtsgebieden. Als je aan het een prioriteit geeft, kun je het andere immers niet zo goed doen als dat je zou willen.

Behandelaren en OC-deskundigen zien wat er voor veel niet- of nauwelijks sprekende allemaal zou kunnen. In hun enthousiasme schrijven ze daarover daarover op sociale media, in tijdschriften en presentaties. Helaas is het niet vanzelfsprekend dat zo’n enthousiast verhaal ook enthousiast ontvangen wordt. Sommigen lezen het en leggen het direct naast zich neer, anderen gaan vol goede moed nadenken over wat ze thuis kunnen doen… maar de alledaagse drukte verstikt de inspiratie binnen niet al te lange tijd. Een derde groep gaat zelf aan de slag, maar blijft toch ontevreden over het resultaat. Om uiteenlopende redenen komt het thuis toch niet helemaal van de grond. Het vierde groepje baant zichzelf een weg door alle bomen heen, houd overzicht en blijft in beweging en heeft de wind mee. Het lukt om thuis alle OC-strategieën continu toe te passen. 

Tot welke groep behoor jij? Ben je ooit wel aan de slag gegaan, maar is het toch niet gegaan zoals je hoopte? Of sta je aan het begin maar vrees je dat je het alleen niet redt? Zullen we er nog een vijfde groep aan toevoegen? Die vijfde groep bestaat uit mensen die hulp vragen en vinden om thuis aan de slag te gaan. Want als er iemand naast je staat, dan hoef jij het niet alleen te doen. Samen kun je bekijken welke kleine eerste stap wel mogelijk is in jouw situatie. Ook een kleine stap is een stap. 

Wil jij aan de slag? Ik kom graag naast je staan met mijn kennis, ervaring en compassie. Ik heb overzicht als het gaat om de beschikbare hulpmiddelen, methoden en werkwijzen voor Ondersteunde Communicatie. Mijn kennis deel ik met jou, zodat jij overzicht krijgt van de voor jullie relevante mogelijkheden. Vervolgens bepaal jij in welk tempo jij in beweging gaat komen.